Projekt 2015, Kashokoto, Skoalle mei 3 klasselokalen – Jubileum jier!

Weromsjen Johan Achtien

Sa’t jo witte koe ik dit jier mei de stichting mei nei Zambia. Doe’t ik fuort gie, wist ik net wat ik ferwachtsje moast en ha ik it nommen sa’t it wie. Ik kin allinich sizze dat it wis ien fan ‘e bêste ûnderfiningen fan myn libben wurden is. Wy hienen in geweldige tiid mei elkoar en ik persoanlik hie ik net ien dei dat it net echt leuk wie. Ienkear bruts de panyk út. Ik wie de “jongste” fan it stel, dus brûkte ik ek myntillefoan. Mar ien dei woe myn tillefoan net mear oplade, yn feite hie ik min of mear “ôfskie” fan elkenien thús nommen. Om’t nettsjinsteande it somtiden mindere ynternet, ha ik noch elke dei petearen mei it thúsfront fia WhatsApp, sadat se de reade trie fan al ús belibenissen meikrigen. Nei’t ik my efkes weromlutsen hie en sawat in oere mei myn tillefoan prutst hie, begon it ljochtsje fan opladen úteinlik wer te brânen. Dêrtroch sakke de panyk drekt fuort, haha. Mar as it giet om bouwen, omgean mei de minsken dêr, is it in prachtige ûnderfining. En net te ferjitten: boartsje mei de bern wie leuk om te dwaan. Foar my wie it in super leuke ûnderfining en as alles it tastiet sil ik grif noch ris mei. Ik kin it oanrikkemandearje foar elkenien dy’t plannen hat om soks nochris te dwaan, want it wie echt leuk !!!

Weromsjen Mans Haitel

Zambia wie my net bekend, ien fan ‘e earme lannen yn Afrika. Doe kaam de fraach fan BmB: wolle jo ús helpe in skoalle yn it Kaoma-gebiet te bouwen? Ik hoegde der lang net oer nei te tinken, om’t ik tink dat ûnderwiis in basisrjocht is foar elk bern. Seis wiken fan wurkjen en wenjen ûnder de lokale befolking makket jo de werklike betsjutting fan earmoede te realisearjen. It docht sear as jo bern sizzen hearre: ik ha honger, wylst sels dwaande bist dyn brochje te iten. Hûnderten bern omjoegen ús elke dei en ûnder begelieding fan ‘e learaar sleepten se boumaterialen nei de bou. De memmen droegen letterlik ek mei. Ik frege my ôf: wêr binne de manlju? In gearwurking mei de lokale ambachtslju fan Eddy wie in genot. Wêr mooglik besochten wy ús profesjonele kennis oer te bringen en se woenen fan ús leare. Mar de tiid gie hurd. Wy woenen it dak der op krije, mar spitigernôch kamen de dakplaten te let. Us tiid wie op, mar Eddy en syn manlju ha fêst it wurk goed ôfmakke. Wy seine de ynwenners fan Kashokoto dach. Beste, freonlike minsken dy’t ús yn har omjouwing tastiene. Ik sil se noait ferjitte en sûnt doe tink ik elke dei oan har. Ik bin bliid dat ik in lytse bydrage levere ha om har libben ferbetterje te kinnen. Op ús weromreis nei Lusaka besochten wy Livingstone om in oantal kompjûters te leverjen. Dit joech ús de kâns om de Victoria Falls te besykjen. It wie prachtich, in prachtich ein oan in spannende en weardefolle ûnderfining.

Weromsjen Herman Bouma

Dit jier gjin weromsjen op de bou fan ‘e skoalle yn Kashokoto, mar op it 10-jierrich jubileumfeest fan BmB. In fiering yn Kaoma begjint altyd mei in tsjerketsjinst, yn dit gefal in misse. De tsjinst stiet op it programma om 9 oere, mar dat is in elastysk konsept. As ik by de tsjerke oankom is it hiel stil. Der is yn de ôfrûne wike wurk dien oan it plafond yn ‘e tsjerke. Ut nijsgjirrigens rin ik de tsjerke yn om te sjen hoe’t it der no útsjocht. Ik stean perpleks, it liket derop dat der in bom ûntploft is. Gaos! Op it prysterkoar stiet in steiger, bankjes binne opsteapele, stof en ferve binne oeral. Konklúzje: hjir kin gjin tsjinst hâlden wurde.Mar nei 10 jier blyk ik Kaoma noch net te kinnen. Hommels en dwers begjinne manlju en froulju mei it grutte skjinmeitsjen. “Wêrom kin de tsjinst net trochgean, jo moatte oplette!” It wurket! De tsjinst begjint in oere letter dan betocht, mar wat makket him dêr drok om … … Undertusken sette manlju tinten op. Tinten dy’t it publyk beskermje moatte tsjin ‘e felle sinne. Ek dat wurk hie al klear wêze moatten, alteast neffens my. It liket derop dat ik de ienige bin dy’t it út makket. Fansels komt alles goed. Smyt it programmaboekje fuort en alles rint soepel. It sil in fantastysk feest wêze. In feest mei in soad taspraken, mei muzyk en mei in soad sjongen en dûnsjen. BmB wurdt konstant priizge troch de bern foar al it wurk dat dien is. Yn Zambia litte jo jo gasten net sûnder miel nei hûs gean, dus nei it ôfslutende ferske, it folksliet, krije alle gasten te iten. En wylst de earsten ite, wurdt mear nshima makke en de nedige hinnen wurde slachte en op ‘e bbq setten. In feest om te ûnthâlden!

Weromsjen Harm Vleems

Sjauvinistysk? Op in freedtemoarn stiene alle bern fan Kashokoto om ‘e Zambiaanske flagge. Ien fan ‘e bern wie in ferske begûn te sjongen, alle oare bern songen doe mei. De bern, jong en âld, rûnen yn in grutte kring efterinoar oan. Gjin triuwen, lûken of geklier, elkenien wist wat fan him of har ferwachte waard. Mear as 100 bern songen it heechste liet. Al klappend en sjongendrûnen se har rûntsjes. Doe waard it tiid dat it Zambiaanske folksliet songen waard. Elkenien stie yn ‘e hâlding. Dit wie it momint om sjen te litten en te hearren dat Zambiërs in grutsk folk binne. It earste en it lêste fers fan it folksliet waarden songen. Ik krige kipefel doe’t se it lêste ferske hearre lieten, sa moai en sa oertsjûgjend: Lof is oan God (Lof sil wêze, lof sil wêze, lof sil wêze)Seingje ús grutte naasje (Zambia, Zambia, Zambia)Frije minsken stean wyUnder de flagge fan ús lânZambia, lof foar dyMeiinoar ien, sterk en frij. Nei it folksliet bidden se. Meiinoar waard it Ús Heit opsein. Ik wie djip ûnder de yndruk fan dit barren.