Project 2016

Terugblik Wout Merkus

In het begin van het jaar werd ik via de mail benaderd door Herman Bouma of ik 6 weken wilde meehelpen om schoollokalen te bouwen in Zambia. Ik moest eerst wat aan het idee wennen om helemaal naar Zambia toe te gaan, maar na een persoonlijk gesprek met Herman raakte ik enthousiast en besloot ik om mee te gaan. Drie juni was het zover, Herman Bouma, Cees Anema en ik gingen richting Lusaka, de hoofdstad van Zambia via Dubai. In Lusaka aangekomen werden wij opgewacht door Johannes Bouma, de heer Limata en leden van het bestuur BmB. Wij gingen richting Kaoma, waar wij 6 weken in een guesthouse zouden verblijven. Een hele andere wereld dan Nederland, veel kinderen die uren moeten lopen om bij hun school te komen. Vrouwen die lopend groenten en water op hun hoofden meenemen en mannen die zakken houtskool achter op hun fietsen vervoeren. De meesten mensen daar wonen in lemen hutten met een rieten dak. Er is veel armoede daar. De eerste weken hebben Cees en ik veel onderhoud aan de scholen verricht die al door BmB zijn gebouwd. In principe is dit de verantwoordelijkheid van de staat, maar dat heeft daar geen prioriteit. Wij hebben ook stellingkasten gemaakt in 10 scholen
voor het opbergen van boeken en schriften, daar deze altijd op de grond lagen. Verder hebben wij meegewerkt aan de nieuwe school in Luampa-Kahumbu. Deze werd in de laatste week dat wij daar waren nog opgeleverd omdat pater Johannes Bouma voorgoed met ons zou teruggaan naar Nederland. Ik heb veel bewondering gekregen voor het bestuur van BmB in Zambia, die daar veel werk verzet en altijd maar klaar moet staan. Ik heb met veel plezier met Herman en Cees daar samengewerkt aan de scholen van BmB.

Terugblik Cees Anema

Vooraf zie je na de uitleg van Herman wel een beetje op tegen het onbekende met afwijkend voedsel, zon en primitieve huisvesting, maar alles is mij 100% mee gevallen. Bijzonder aardige mensen die uitstekend voor ons gezorgd hebben met de zeer beperkte middelen die ze tot hun beschikking hebben. Het viel mij op hoe langer je er bent hoe vanzelfsprekender het wordt. We zijn op alle locaties van BmB geweest en hebben onderhoud gedaan aan deuren, scharnieren, sloten en krukken tevens kregen alle locaties een aantal houten stellingen. De stellingen
moesten we zelf maken van plaatmateriaal, de platen moesten we zo efficiënt mogelijk inzetten daar afval te duur is. We maakten strakke en speelse kasten afhankelijk van de mogelijkheden. De laatste week zijn we bij Johannes in Makeni geweest om een dakreparatie uit te voeren, hier waren tijdens het rooien van bomen de nodige zware takken op gevallen. Voor Johannes was dit de laatste periode in Zambia en hier werd op een feestelijke gelegenheid aandacht aan besteed, waar wij ook bij aanwezig mochten zijn. Afspraken maken en vooruit denken is
voor een Zambiaan erg lastig. Ze zien het nut en het voordeel hier niet altijd van in. Technische scholing zou een welkome aanvulling zijn zodat ze de nieuw gebouwde scholen ook zelf kunnen onderhouden. Handig zijn ze zeer zeker gezien de dingen die ze maken en te koop aanbieden, alleen de kwaliteit ontbreekt nog. Er is nog wel het een en ander te verbeteren maar de rust en vriendelijkheid van een Zambiaan zou wat mij betreft zijn intrede in het westen wel mogen doen. Ik heb een zeer geslaagde reis gehad mede door de goede verstandhouding met Wout Merkus en Herman Bouma.

Terugblik Herman Bouma

Dit jaar niet met drie, zoals de vorige 10 jaar, maar met twee bouwvakkers naar Kaoma gereisd. Gaat dat lukken? Natuurlijk! We hebben allemaal de zelfde instelling: we gaan er weer een succes van maken. En het is een succes geworden. Het was voor mij als van ouds! Uit de terugblikken van Wout en Cees valt te lezen dat zij vooral bezig zijn geweest met onderhoudswerkzaamheden en het maken van kasten. Mijn werk bestond, zoals elk jaar, weer voor een groot deel uit praten met de lokale bevolking. Luisteren naar hun wensen voor de toekomst. Hun
toekomst! En er zijn, geloof mij, nog heel veel wensen! Helaas te veel om allemaal in vervulling te laten gaan. De avond valt vroeg in Kaoma, lange avonden dus. Een mooie gelegenheid om zo nu en dan eens te discussiëren over de door BmB te varen koers. Zit BmB nog op de juiste koers of moet het roer om? Zo ja, radicaal of beetje bij beetje? Bouwers zes weken naar Kaoma sturen is dat niet te lang? Is het niet slimmer om Zambiaanse jongens op te leiden tot goede bouwvakkers dan om zelf mee te bouwen? Zijn er leraren die daar een aantal weken les willen
geven? Hoelang heb je nodig om iemand een goede opleiding te geven? De antwoorden op al deze vragen lijken nogal voor de hand te liggen
maar de uitvoering is vele malen weerbarstiger. O ja, ik fotografeer ook nog om o.a. deze nieuwbrief op te kunnen leuken!