Project 2007, Kaoma, Kerk uitbreiding

Uitbreiding RK kerk & meubels maken

Terugblik van Peter Kerkstra

Het is alweer 5 maanden geleden dat ik in Afrika ben geweest. Een stukje ervaring van mij om 5 weken te zijn en te werken in Zambia, Kaoma. Voor mijn beleving hebben we qua werk van alles en nog wat kunnen doen: metselwerk, timmerwerk, restauratiewerk, meubelwerk voor de kerk en herstelwerk in een weeshuis. Omdat dat mijn vak is gaat dat toch wel vanzelf dus qua indruk is het voor mij meer de leefwijze van de mensen daar. Het is net of leeft het daar 50 jaar terug in de tijd. Ik heb respect gekregen voor de mensen daar die met heel weinig veel kunnen bereiken qua materiaal, geld, vervoer enz. Wij als westerlingen kunnen lang niet begrijpen hoe een mens daar leeft. Ondanks alles zijn ze vriendelijk, gastvrij en leven met de dag. Ik heb vaak gedacht: “wij westerlingen zijn slaaf geworden van ons zelf”. Ik ben een ervaring rijker geworden en besef des te meer hoe enorm goed en rijk wij het hier hebben. Als je het maar wilt zien dan is elke dag een cadeau, dat je krijgt om te leven.

Terugblik van Siem Zeilemaker

De leefomstandigheden en de bewoners van Kaoma hebben diepe indruk op mij gemaakt. In Kaoma zelf vallen die omstandigheden nog wel mee, er is immers meestal water en elektriciteit. De bewoners drijven een beetje (ruil) handel en kunnen kennelijk op die manier in leven blijven. Even buiten Kaoma wordt het leven echter veel zwaarder. 10 á 15 kilometer lopen of fietsen naar de markt om wat sinaasappels of iets dergelijks te verhandelen is voor de vrouwen bijna dagelijkse kost. Daarnaast moeten zij dan ook nog water halen, hout sprokkelen, koken e.d. Het leven is daar overleven. Voeg daar aan toe dat in het regenseizoen alle wegen praktisch onbegaanbaar zijn, de rivieren buiten hun oevers treden en de dorpjes (10 hutten bij elkaar) blank staan. En dan hebben wij het nog niet eens over allerlei ziekten en het gebrek aan medische zorg. Ik heb mij erover verwonderd dat de mensen nog kunnen lachen, want dat doen ze wel. Ze hebben zo te zien ook schik in hun leven en zijn ook vreselijk dankbaar. Dankbaar alleen al om het feit dat je er weer bent. Dat jij als “rijke” blanke aan hen denkt en hun leefomstandigheden probeert te verbeteren. Groot respect ook heb ik voor de mensen die daar dag in dag uit klaar staan voor de bewoners van Kaoma, zoals onder andere Father John (Johannes Bouma), zuster Mary (de moeder van het weeshuis) en Mr Limata. Zij verdienen ons aller steun. Ik zal in de toekomst zeker weer naar Kaoma gaan. Daar is nog zoveel te doen. Het zijn misschien druppels op een gloeiende plaat, maar elke druppel is er een en het is zo goed besteed.